“Και οι στρατιώται πλέξαντες στέφανον εξ ακανθών επέθηκαν αυτού τη κεφαλή, και ιμάτιον πορφυούν περιέβαλον αυτόν… Τοτε ουν παρέδωκεν αυτον αυτοίς ίνα σταυρωθή. Παρέλαβον δε τον Ιησούν και ήγαγον. Και βαστάζων τον σταυρόν αυτού εξήλθεν εις τον λεγόμενον Κρανίου τόπον, ος λέγεται Εβραϊστί Γολγοθά, όπου αυτόν εσταύρωσαν, και μετ’ αυτού άλλους δύο εντεύθεν και εντεύθεν, μέσον δε τον Ιησούν.” (Ιωάννης, 19). Την πορεία προς τον Γολγοθά, τον λεγόμενο Κρανίου τόπο, απεικονίζει αυτή η γεμάτη ωμό νατουραλισμό σύνθεση. Ο Ιησούς, σε πρώτο πλάνο, φορτωμένος τον σταυρό του μαρτυρίου, εμφανώς σε πιο μεγεθυμένη μορφή από τα υπόλοιπα πρόσωπα της σύνθεσης ξεχωρίζει στο σύνολο. Σε αντίθεση με άλλες παρόμοιες συνθέσεις, όπου βλέπουμε τον Ιησού καταβεβλημένο από τα μαρτύρια, εδώ η εικόνα του είναι έντονα εκδηλωτική εκφράζοντας την δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση του για την κατάστασή που βιώνει. Η εκφραστική δύναμη της εικόνας γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακή από το άνοιγμα του στόματός του και το γερμένο κεφάλι σε αντίθετη κατεύθυνση από τον δήμιο που στέκεται μπροστά του, ο οποίος μας κοιτάζει κατάματα αποφασισμένος. Δεξιά του Ιησού και μπροστά του, περήφανος και ντυμένος στα λευκά ο Αρχιερέας και πρόεδρος του Μεγάλου Εβραϊκού Συνεδρίου που καταδίκασε σε θάνατο τον Ιησού, Καϊάφας. Πλήθος κόσμου παρακολουθεί το επεισόδιο, άλλοι από αυτούς ικανοποιημένοι και άλλοι εμφανώς θλιμμένοι. Στο φόντο ξεχωρίζουν οι λόγχες των στρατιωτών που συνοδεύουν τον Ιησού και στο βάθος οι δύο σταυροί μέσα στον σκοτεινιασμένο και συννεφιασμένο ουρανό.

Χαρακτηριστικά του έργου η ζωντανή ζωγραφική εκτέλεση με λεπτομέρειες σχεδόν φωτογραφικού ρεαλισμού. Κυριαρχούν οι αποχρώσεις του μαύρου, του κόκκινου και του καφέ οι οποίες τονίζουν τη θρησκευτική φόρτιση.