Στο έργο κυριαρχεί η εικόνα του πονεμένου Ιησού ο οποίος είναι τυλιγμένος στον πορφυρό χιτώνα με δεμένα χέρια και το ακάνθινο στεφάνι στο κεφάλι. Προκειμένου να τονιστεί η έντονη, γεμάτη πάθος συγκίνηση, αυτού του θρησκευτικού έργου, η μορφή Του προβάλλεται σε έναν χώρο αφύσικο και κενό χωρίς φόντο. Οι σταγόνες αίματος, λεπτομέρεια έντονου ρεαλισμού, κυλούν και χαρακώνουν το πρόσωπο Του. Το κρεσέντο πόνου μετριάζεται από την πλαστικότητα του γυμνού σώματος, καθώς αυτό φωτίζεται από το πλάι. Η αλληλεπίδραση φωτός και σκιάς εντείνει την αίσθηση του βάθους προωθώντας την θέση του Ιησού προς τον θεατή. Το έργο μας μεταδίδει αισθήματα συμπόνοιας για κάποιον με τον οποίο οφείλουμε να ταυτιστούμε.